Léonard, bohater i zarazem narrator „Upału”, robi coś irracjonalnego, co naprawdę trudno zrozumieć. „I wszystko inne jest tego konsekwencją”, cytując powieść. Jak wytłumaczyłbyś jego postępowanie?

Do końca tego nie wyjaśniam. Ważne, że i dla mnie pozostało to tajemnicze. Jeśli jednak miałbym próbować coś tłumaczyć, powiedziałbym, że jego gest (a raczej brak gestu) wynika z nasilającej się od dawna apatii, z napięcia związanego z wiekiem. Przyczyny w dużej mierze poprzedzają dzień tragedii.

Czy według Ciebie dramat dorastania ma charakter uniwersalny, czy może młodzi ludzie, którzy teraz wchodzą w dorosłość, są w jakiejś szczególnej sytuacji?

To dobre pytanie. Powiedziałbym: jedno i drugie. Dojrzewanie ma stałe symptomy, ale nastolatki są również osobami, które w pierwszej kolejności chłoną osobliwości swoich czasów – technologiczne, polityczne, ekonomiczne. To właśnie sprawia, że okres dorastania jest tak intensywny, zarówno uniwersalny, jak i wyjątkowy, charakterystyczny dla epoki.

Cały wywiad można przeczytać tutaj:

https://lubimyczytac.pl/krotka-powiesc-o-smierci-i-milosci-wywiad-z-autorem-upalu-victorem-jestinem